De vos op date: Laura
Foxy interviewVoor de eerste babbel in het nieuwe bureau kruipt de vos met veel goesting uit zijn hol. De volgende prooi voor al zijn vragen: Laura Sarazijn. Deze kersverse content marketeer is een beetje nerveus voor dit interview, maar dat houdt de Vos niet tegen om eens diep te graven!
Dag Laura! Blij je te mogen verwelkomen in het rijk der Barbaren. Hoe ben je hier terechtgekomen?
Dag Vos, blij dat ik hier ben! Na het middelbaar heb ik zowel Taal- en Letterkunde als Grafische en Digitale media gestudeerd, omdat het me beide interesseerde. Iedereen zei altijd dat ik ooit zou moeten kiezen tussen de twee, maar niets bleek minder waar: bij De Barbaren kan ik mijn beide passies gewoon combineren! Ik kwam op gesprek, en dan nog eens, en hop, hier ben ik nu. Dat ik mijn job als postbode achter mij kon laten, was mooi meegenomen (lacht).
Op onze handen en knieën danken we het universum dat je geen geboren postbode bent. Dat je een geboren smoefelkont bent, is mij wel ter ore gevallen. Vooral de lange chips uit de Rabot Market kan jij wel smaken.
Klopt! De baas van Rabot Market is mijn beste vriend geworden. Helaas verkoopt hij ze niet meer. Dat heb ik wel even moeten verwerken. Delhaize verkoopt nu ook lange chips, maar ze zien er minder lekker uit, snif. Geef toe: als ik aan mijn bureau zit met een zak chips, ziet dat er toch veel minder professioneel uit dan met een bakje lange chips? Het is alsof ik gewoon crackers aan het eten ben!
"Bij De Barbaren kan ik mijn beide passies gewoon combineren!"
Goed dat je ook denkt aan de uitstraling van het Barbarenpersoneel. Wat ik nog heb ontdekt, is dat je een geadopteerde straathond uit Griekenland hebt. Hoe is die er gekomen?
Tijdens corona ben ik beginnen uitkijken naar een viervoeter als gezelschap, en zo ben ik bij een adoptiebedrijf terechtgekomen. Stitch, mijn hond, is helemaal uit Griekenland gekomen in een bestelwagen, omdat niet-essentiële goederen niet mochten vliegen. Hij heeft er drie dagen over gedaan! Stitch is nogal een diva, dus soms herinner ik hem eraan dat hij ooit een straathond in Griekenland was (lacht).
Die hond is ook uitgebreid terug te vinden in je camerarol.
(lacht) Inderdaad. Ik vind foto’s nemen erg leuk, maar mijn vrienden zijn het beu om gefotografeerd te worden, dus is hij mijn nieuwe slachtoffer. Fotografie is al lang een hobby van mij: met het geld van mijn eerste vakantiejob heb ik een camera gekocht. Vorig jaar heb ik mij een nieuwe aangeschaft, want de oude begon wat af te takelen. Nu trek ik dus voornamelijk foto’s van mijn hond, maar ook als ik op reis ben.
En dan, de much anticipated laatste (en misschien wel belangrijkste) vraag: voor welke opdracht zou jij je zoektocht naar lange chips even op pauze zetten?
Een opdracht waarbij ik veel zelf mag doen. Ik hou ervan om zelf foto’s te trekken, die te bewerken en te posten met een zelfbedachte caption. Ik vind reizen maken ook geweldig, dus als ik die elementen zou kunnen combineren, ben ik een gelukkige werknemer.